دل مهدوی :

دوم محبت است. خداوند در وجود هم? ما کانونی قرار داده به نام کانون محبت.بعضی ها به آن می گویند دل.هیچ دانشمندی نتوانسته این دل را تعریف کند.همان دلی که کانون محبت است.یعنی جایگاه دوست داشتن.هم بغض هم محبت اینجا قرار دارد.وقتی انسان می شود منتظر مهدوی که این دلش بشود مملو از محبت مهدوی.این دل باید مرکز محبت اولیای خدا قرار بگیرد.چرا ؟ چون این ظرف دل گرانبهاترین ظرفی است که خداوند آفریده است.خیلی باید حواسمان جمع باشد. این دل ما نباید دروازه باشد یعنی در دل باز باشد، هر روز یک محبتی بیاید در این دل یک محبتی از آن خارج شود.مؤمن نباید این طور باشد.مؤمن باید محبت هایش حساب شده باشد. به چه کسانی محبت داریم و به چه کسانی نباید محبت داشته باشیم.هم? این ها باید حساب شده باشد.دل نباید دروازه باشد چون این ظرف گرانبهاست. خدای متعال می فرمایند: «من آنقدر بزرگم که آسمان مرا در خود جا نمی دهد زمین هم جای من نیست اما من با این عظمتم در دل مؤمن جا می شوم.» همچنین خداوند می فرمایند من این دل را آفریده ام برای خودم که کانون محبت من و اولیای من باشد.

گاهی اوقات این ظرف گرانبها را محل محبتی قرار داده ایم که هیچ ارزشی ندارد مثل محبت به دنیا.دنیا خیلی زود گذر و بی ارزش است.محبت های دنیایی خیلی بی ارزش و پوچ است.دنیا بد نیست ولی ارزش محبت ندارد چون به هیچ کس وفا نمی کند.ارزش ندارد این دل را که خدا به ودیعه گذاشته در وجود ما به دنیا بسپریم.انسان اگر مال دنیا داشته باشد بد نیست اما دل بسته به آن نباشد. فقیری آمد در خان? امیر المؤمنین علی (ع).امام علی (ع) به قنبر گفتند چیزی به این فقیر بده.قنبر به امام گفتند آقا چه چیزی به او بدهم طلا(دینار) بدهم و یا نقره(درهم) ؟ حضرت فرمودند ببین چه چیزی نیاز دارد همان را به بده می دانی که در نزد من طلا و نقره با سنگ برابر است.ما شیع? چنین مولایی هستیم.افتخار می کنیم به اینکه دلمان مرکز محبت چنین آقایی است. مولای ما به ابن عباس گفتند: «این کفش های من چقدر می ارزد؟» ابن عباس گفت آقا جان این کفش ها هیچ ارزشی ندارد.امام علی فرمودند «به خدا قسم دنیای شما (وقتی این سخن را گفتند که حاکم 50 کشور اسلامی بودند و نزدیک نیمی از کر? زمین تحت فرمان ایشان بود)نزد من ارزشش از این کفش کمتر است مگر اینکه حق پایمال شد? مظلومی را از ظالم بستانم یا دلی را شاد کنم.این یعنی زهد، یعنی دل بسته نبودن ، دل به دنیا نبستن.

دل ما باید امام زمانی باشد. چه کار کنیم دلمان امام زمانی شود؟ دعای ندبه بخوانیم، مسجد جمکران برویم، وارد هر جایی می شویم بع عشق امام زمان باشد یعنی بگذاریم این دلمان تبلور پیدا کند در محبت امام زمان.از این مادیات دنیا برویم بالاتر.ما برای این دنیا خلق نشده ایم، برای محبت های ارزشمند آفریده شده ایم.یک شخصی بود که هر هفته امام زمان را می دید.یک روز امام زمان از او سؤال می کند اگر یک هفته من را نبینی چی می شود؟ می گوید آقا جان به خدا قسم آن هفته می میرم.امام زمان هم تصدیقش می کند و می فرماید درسته و به همین خاطر هم هست که مرا می بینی.یعنی به درجه ای از محبت امام زمانش رسیده که در شوق امام زمانش اگر یک هفته جمال دلربایش را نبینه می میره. حالا ما برای چی می میریم برا چی زنده می شیم، به چه چیزهایی علاقه داریم.پس باید این دل کانون محبت امام زمان باشد.